Ondernemer de dupe van gebrekkige telecomoverstapjungle

Ondernemer de dupe van gebrekkige telecomoverstapjungle

De opzegtermijn voor zakelijke telefonie mag dan goed geregeld zijn in de kersverse telecomwetswijziging, een goedwerkende overstapservice zoals we die kennen bij zorgverzekeraars is er nog steeds niet voor telefonerend zakelijk Nederland. Zelfregulering vanuit de markt heeft wel geleid tot een Taskforce Overstapdrempels en duidelijke regels bij het overstappen, maar onderlinge strijd maakt het hele proces moeilijker dan het is.

Allereerst is er de regel dat opzeggen schriftelijk – niet online – moet gebeuren voor de zakelijke gebruiker. Iets wat voor de consument al even niet meer geldt, al is die vrijheid ook niet zonder slag of stoot gegaan. Sinds begin 2007 is de markt voor telecombedrijven opengesteld. Iedere provider mag hiermee vaste telefoonabonnementen aanbieden waar vroeger enkel KPN deze abonnementen aanbood. De verplichting voor schriftelijk overstapbewijs van de consument is pas verleden tijd geworden nadat de rechter heeft geoordeeld dat dit de consument zou duperen en de markt voor vaste telefonie zou frustreren. Hierbij was KPN de partij die pleitte voor het schriftelijke bewijs en andere mogelijkheden van de hand wilde doen. Veelzeggend.

Ook op de zakelijke markt ligt KPN dwars. Er is inmiddels een overstapservice voor ondernemers en vaste telefonie, dankzij zelfregulering vanuit de Taskforce Overstapdrempels. Maar we mogen gerust spreken van een weerbarstig traject om tot die service te komen. De reden? Teveel angst voor slamming, dat een specifiek aandachtspunt was in dit proces. Slamming is het gegeven dat de zakelijke gebruiker niet bewust heeft ingestemd met het overstappen naar een andere telecomaanbieder.

Met de recente telecomwetswijziging was er de hoop dat ook bedrijven met zakelijke telecomcontract meer vrijheid zouden krijgen om over te stappen. Dat zou het speelveld voor telecompartijen, groot en klein een stuk eerlijker maken. Maar de zakelijke overstapdrempels zijn niet weggenomen. De echte hete hangijzers zijn nog niet geruimd. Met het zogeheten slamming als wapen in de hand, wordt er te makkelijk door de dienstenaanbieder gedreigd met een overstapweigering.

Net zoals het op de consumentenmarkt het geval was zoveel jaar geleden, heeft ook – vooral – KPN voor de zakelijke markt nu teveel macht in handen als het gaat om overstappen. KPN bedient 87 procent van de MKB-markt met vaste telefonie, een erg groot deel. En dat mondt uit in een slammingsoorlog waarbij KPN andere partijen beschuldigd van slamming, maar zelf de klant weer misleid tot het terugdraaien van de overstapbeslissing. Slamming wordt eenzijdig belicht, want winback – het terugwinnen van de klant – wordt in het slammingsverhaal genegeerd. Als je de analogie doortrekt naar het openbaar vervoer, dan is het toch een heel vreemd idee dat de conducteur van de NS de reiziger op het perron afraadt om in de trein van Prorail te stappen?

Dat KPN de enige telecompartij is die zich niet wil confirmeren aan boeten op slamming is voor andere telecompartijen een doorn in het oog. KPN heeft zich als enige partij teruggetrokken uit de slamming overeenkomst. Waarom? KPN roept wel veel over de kleinere partijen die aan slamming zouden doen, maar erkent niet dat winback, het terugslammen, onder slamming valt. Boetes die door de zelfregulerende telecompartij worden opgelegd, accepteert KPN dan ook niet.

Zolang het telecomspeelveld niet gelijk is, blijft zakelijk overstappen een moeizaam gebeuren. KPN heeft het meest fijnmazige en kwalitatief beste netwerk van Nederland, dat moeten we behouden. De enige oplossing in dit verhaal is om het netwerkbedrijf – niet de de retail-tak – KPN weer terug te geven aan de staat.  Dan pas heeft de klant een eerlijke keus. We privatiseren de waterleidingen toch ook niet? Waarom denken we dan niet hetzelfde over communicatie, dat minstens zo belangrijk is als water.